Doorgaan naar artikel
El Hijo – A Wild West Tale
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

El Hijo is in de kern een mooi vormgegeven stealth-game, maar wordt redelijk gehinderd door allerlei frustrerende zaken. Het verhaal nodigt uit tot meer spelen en het is interessant hoe je voorwerpen moet inzetten om tegenstanders af te leiden, maar doordat het spel zelf een beetje onhandig werkt en iets onafgewerkt aanvoelt, wekt het toch de nodige irritaties op.

Stealth-games blijven erg populair en er verschijnen dan ook in allerlei varianten. Zo ook El Hijo – A Wild West Tale, waarbij je als zesjarig jongetje wordt gescheiden van je moeder en wordt opgesloten in een klooster. Je bent het er niet mee eens en probeert dan ook te ontsnappen en uit te zoeken wat er precies is gebeurd met je moeder. Lees hier onze ervaring met dit sluipspel dat zich afspeelt in het wilde westen vol gevaren en slechteriken.

El Hijo

Het idee is dat ons hoofdpersoon is achtergelaten bij een klooster om beschermd te worden tegen bandieten. Toch voelt het niet helemaal pluis en probeert hij hieruit te ontsnappen om terug naar zijn moeder te gaan. Door ongezien langs allerlei gebieden te gaan hoopt hij snel haar weer te zien, maar zo makkelijk gaat dat niet omdat de monniken overal zijn. Gelukkig kan El Hijo enkele voorwerpen gebruiken om hem te assisteren bij het wegkomen. Zo kan hij steentjes gooien om mensen af te leiden, speelgoed neerzetten wat een hoop herrie maakt en meer. Soms wissel je van het perspectief van El Hijo naar de moeder, die maakt weer gebruik van andere voorwerpen zoals bijvoorbeeld een katapult.

Wat anders is dan bij de gemiddelde stealth-games, is dat je te allen tijde de vijanden niet kan uitschakelen met geweld, waardoor je constant op zoek bent om zo onzichtbaar mogelijk het einde te bereiken. Doordat je ze slechts kunt afleiden met allerlei zaken, moet je dus van te voren goed jouw pad plannen voordat je handelingen uit gaat voeren. Als je bijvoorbeeld eenmaal een lamp hebt laten knappen en je wacht te lang, krijg je daarna geen kans meer om dezelfde lamp te laten springen. Zodoende moet je rekening houden met allerlei zaken onderweg om een gunstige route te vinden. Eenmaal gepakt, wordt je teruggezet bij een checkpoint en mag je het opnieuw proberen.

El Hijo

Het concept achter El Hijo is wel leuk en het ziet er prima uit, alleen zijn er toch redelijk wat zaken die frustreren. Zo lijken de animaties een beetje onnatuurlijk. Bijvoorbeeld als ons hoofdpersonage sluipt, beweegt het personage net iets sneller waardoor het lijkt alsof hij vooruit zweeft. Een klein ding, maar zeker merkbaar gezien je grotendeels van het spel aan het sluipen bent. Ook vertelt het spel ons dat de schaduwen veilig zijn, maar er zijn plaatsen waar de schaduwen ineens nutteloos zijn ondanks het feit dat de vijanden hetzelfde zijn en geen speciale vizieren hebben om ons toch te kunnen zien. Soms komt het voor dat een vijand compleet blind lijkt te zijn, terwijl ze andere keren spontaan door muren lijken te kijken en je pakken.

Daarbij kun je allerlei voorwerpen gebruiken om vijanden af te leiden, maar deze kun je slechts gebruiken als je “gewoon” staat. Als je dus bukt achter een muurtje, verstopt zit in een pot of tussen wat struiken, kun je voorwerpen niet gebruiken, waardoor je onhandig moet bewegen. Dat voelt toch enigszins vreemd, gezien je makkelijk vanuit een hurkpositie een steentje zou kunnen gooien. Het spel is soms ook wat onduidelijk met de richting die je op moet, waardoor je mogelijk veel omloopt. Gezien El Hijo slechts een seconde kan rennen voordat hij moet bijkomen, kan dat wat lang duren. De game vertelt weinig over hoe het spel exact werkt, dus door een hoop trial-and-error moet je erachter komen dat bepaalde figuren minder lang afgeleid zijn, waardoor je een stukje terug wordt gezet als je gepakt bent. Gelukkig kun je het snel weer oppakken, maar de constante onderbrekingen tussendoor kunnen vervelend zijn.

Uiteindelijk is El Hijo – A Wild West Tale wel een vermakelijke stealth-game, maar weet het niet tot grote hoogte te komen. Doordat de verhaallijn interessant is en de omgevingen wel mooi zijn, nodigt het uit om langer te spelen. Door de kleine irritaties die voor kunnen komen, kan het gebeuren dat je het spel even weg moet leggen om het een andere keer opnieuw te proberen. Als je het spel dan weer oppakt, kun je prima verder spelen en het voelt dan ook leuk genoeg aan om af en toe te spelen. Als de frustrerende foutjes waren weggewerkt, hadden we de game zeker nog een ster hoger gegeven.

Voor deze review is El Hijo – A Wild West Tale gespeeld op de PlayStation 4. Het spel is ook verkrijgbaar voor de Xbox One, Nintendo Switch, pc en Stadia.