review
Ninja Gaiden: Master Collection

Ninja Gaiden is een echte klassieker en in de Ninja Gaiden: Master Collection krijg je de drie “moderne” games uit de reeks van Team Ninja. Het gaat dan om Ninja Gaiden Sigma, Ninja Gaiden Sigma 2 en Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge. Alle games zijn zelf ook alweer ports van eerdere versies: het is een vrij verwarrend geheel. Het zijn allemaal vrij oude games, aangezien de meest recente game uit 2012 komt en de oudste alweer uit 2004. Wij zijn met de collectie aan de slag gegaan en vertellen je over de updates.

Belangrijk om te weten, is dat de games vooral hetzelfde zijn gebleven. De enige veranderingen zitten hem in het feit dat het op grafisch niveau allemaal vooruit is gegaan qua resolutie en framerate. Hoe lullig het ook klinkt, is daar eigenlijk wel alles mee gezegd wat betreft deze bundel. Je kan het veel beter zien als een drietal ports naar moderne platformen die bij elkaar gegooid zijn, dan als remasters. Ziet het er allemaal wat beter uit door het feit dat de games nu op 4K te spelen zijn? Ja, maar niet genoeg om het nou een daadwerkelijk fraai opgepoetste versie te noemen.

De games zijn verouderd en eigenlijk is het wel jammer dat er op het gebied van gameplay gewoon niets is veranderd. Denk aan tutorials die je niet laten zien welke knop je in moet drukken, of het feit dat het omdraaien van je personage met een kleine bocht gaat in plaats van dat het meteen gebeurt. Ook zijn de menu’s een hel om door te komen, maar je moet ze vervelend vaak bezoeken waardoor het een terugkerende ergernis is. Dit zijn bijzonder kleine dingen om aan te passen, die de games wat moderner aan hadden laten voelen.

Ook qua leveldesign zijn de games verouderd, maar we nemen het niemand kwalijk dat er geen veranderingen voor de levels zijn doorgevoerd. Hierbij draait het namelijk niet om kleine Quality of Life-features, maar simpelweg om hoe levels in elkaar steken. Alle drie de moderne Ninja Gaiden-titels zitten vol met bijvoorbeeld onderdelen waar je een deur open moet krijgen. Vervolgens loop je wel tien keer het hele level door om er uiteindelijk achter te komen dat je ergens een button prompt (een pop-up om een knop in te drukken) krijgt die de boel ontgrendelt, maar het is allemaal veel te makkelijk te missen. Voor hun tijd waren met name Ninja Gaiden Sigma en Sigma 2 meesterwerken, maar games als Bloodborne doen vergelijkbaar leveldesign gewoon zoveel beter dat het nu niet meer acceptabel is.

Is dat de schuld van de game? Zeker niet en ook de ports hadden hier geen verandering in kunnen brengen. Het is echter wel de moeite waard om hier rekening mee te houden als je benieuwd bent naar de games. Tel hierbij op dat de Ninja Gaiden: Master Collection ook niets, op resolutie en FPS na, verbetert en je hebt een bundel die eigenlijk alleen interessant is voor nostalgische fans die de games op hun nieuwste apparaten willen spelen.

Ninja Gaiden: Master Collection is voor deze review gespeeld op een PlayStation 5 via Backwards Compatibility. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.