review
Guilty Gear Strive

Guilty Gear Strive is het nieuwste deel van het vooral in Japan grote Guilty Gear. Met deze titel hoopt Bandai Namco de reeks in het Westen ook erg groot te maken en er is van alles aan gedaan om het onder fightinggame-fanatiekeling een van de meest ambitieuze titels te maken.

Guilty Gear Strive doet er alles aan om toegankelijk te zijn voor de mensen die het spel graag willen leren. Dit gebeurt met een hele basale tutorial om mee te beginnen, die je leert hoe je aan moet vallen, je tegenstander af moet weren en hoe je beweegt. Vervolgens ben je vrij om te doen en laten wat je wilt. Duik de online-wereld in, ga zelf trainen of ga nog heel veel meer lesjes doorlopen. Deze lessen kunnen hele simpele dingen zijn, zoals uitleggen hoe je kan rennen. Maar naarmate je verder raakt, worden best wel ingewikkelde systemen van het spel uitgelegd. Dit is een vrij bijzonder iets voor een vechtspel: meestal krijg je alleen de basis en moet je voor de rest allemaal obscure interacties leren met honderden uren spelen of eindeloos dingen opzoeken op een forum of op YouTube.

Het zorgt ervoor dat iedereen Strive goed kan begrijpen en online lekker kan vechten. En de online-ervaring, dat is misschien wel het beste wat we ooit in een vechtspel gezien hebben. Door fenomenale implementatie van Rollback Netcode (hoe het spel met vertraging in de verbinding tussen twee spelers omgaat) kan je ongelooflijk goede potjes krijgen online: het is soms net alsof je offline zit te spelen zonder enige vertraging! Hierdoor is het niet alleen prettiger om te spelen, maar kan je ook simpelweg veel meer mensen tegenkomen. Bij bijvoorbeeld een Street Fighter V, wat berucht is door de slechte Netcode, valt een gigantisch deel van de spelers af omdat je geen goede potjes met ze kan krijgen door de verbinding. Bij Guilty Gear Strive kan je zelfs met mensen aan de andere kant van de wereld een hele degelijke ervaring hebben, wat ervoor zorgt dat je als beginner veel meer andere beginners tegenkomt en als sterke speler veel meer sterke spelers. Dit moedigt je veel meer aan om te blijven spelen, want er zijn op elk moment wel mensen te vinden rond jouw niveau.

Jammer aan de online-omgeving van Guilty Gear Strive is de lobby. Het is vooral kwalijk omdat hier door ongelooflijk veel mensen (terecht) over geklaagd is tijdens alle Beta-testen. Je moet een soort Lobby binnengaan met je Avatar en vervolgens op iemand anders afstappen en ze vragen om een duel. Soms kom je toevallig een lobby binnen die heel leeg is, of waar iedereen al met elkaar in een potje zit en dan moet je onnodig lang wachten tot je aan de beurt bent, terwijl er meer dan genoeg spelers online zijn.

We wilden het uitgebreid hebben over hoe toegankelijk Strive is geworden door de geweldige tutorials en de magistrale Netcode, maar het belangrijkst is natuurlijk hoe het vechten zelf is. Het is vrij bijzonder. Elk personage voelt volledig anders dan alle andere, terwijl je bij veel fightinggames juist hebt dat er heel veel overeenkomsten zijn tussen iedereen. Spelen als de vrij solide Ky Kiske voelt volledig anders dan spelen als de overdreven agressieve Potemkin en die brengt weer een volledig andere ervaring dan de bizar technische Zato. Voor iedereen is er wel een speelstijl. Potjes zijn intens en kunnen heel technisch worden. Combo’s kunnen zo de helft of meer van je levensbalk doen verdwijnen, maar je hebt altijd wel strategische opties om dit te voorkomen. We kunnen niet wachten om te zien hoe toernooien zich gaan ontwikkelen, want we verwachten wat magische dingen te gaan zien tegen die tijd. Niet alleen online dankzij de Netcode, maar ook offline wanneer het weer mogelijk is.

Niet onbelangrijk is dat iedereen er ook fantastisch goed uitziet. Guilty Gear Strive spat haast van je scherm af, zo mooi is het. Mocht je daarom niet weten of iemands speelstijl bij je past of niet, kan je ook gewoon kiezen voor wie je het meeste aanspreekt op uiterlijk.

De verhaalmodus van Guilty Gear is apart. Waar je bij dergelijke games gewend bent om een soort mix te krijgen van verhaal en vechten, is het verhaal in Strive een Anime-film van een paar uur lang. Hier is op zich niets mis mee en het is ook tof dat je de film kan pauzeren om op elk moment de tijdlijn van de wereld te bekijken en te zien hoe bepaalde personages met elkaar verwant zijn. Het is wel apart dat je helemaal geen gameplay krijgt als onderdeel van het verhaal. Dit is voor erg veel spelers toch een beetje de introductie met de spelwereld, een rustige manier om de basis te leren, de personages te ontmoeten en om heel rustig erachter te komen wie je om wat voor reden het meest ligt.

Hierdoor is Guilty Gear Strive niet zo geschikt voor de meest casual speler die niet zoveel interesse heeft in eindeloos online strijden om beter te worden, terwijl je iets als Mortal Kombat 11 ook voor het verhaal alleen al rustig in huis zou kunnen halen. Voor de mensen die naar een puur vechtspel op zoek zijn, heeft Strive alles dat je mogelijk zou willen. Het heeft geweldige lessen die ervoor zorgen dat het voor iedereen toegankelijk is, een geweldige visuele stijl, gecompliceerde gevechten en een (voor het overgrote deel) geweldige online-ervaring.

Guilty Gear Strive is voor deze review gespeeld op een PlayStation 5. De game is beschikbaar op PlayStation 4, PlayStation 5 en pc.