Doorgaan naar artikel
King’s Bounty II
Rutger Engel
Rutger Engel
Hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

King's Bounty II heeft een te levenloze open wereld om er echt van te kunnen genieten. Daarnaast zijn er te veel vervelende technische puntjes die de pret kunnen bederven. Dit is allemaal erg jammer, want de gevechten zijn zeer vermakelijk om uit te spelen.

King’s Bounty II is het vervolg op King’s Bounty uit 1990. Alhoewel het toen een culthit is geworden, is er na meer dan dertig jaar genoeg veranderd in het gamelandschap. In deze review lees je of King’s Bounty II genoeg mee is gegaan met de tijd.

Het korte antwoord is: nee, King’s Bounty II is geen modern pareltje geworden. Het lijkt er toch echt op dat 1C Entertainment zich te veel hooi op de vork heeft genomen. Het is het klassieke verhaal van een te grote schaal met te weinig budget. Waaraan zie je dat terug?

Het is te merken aan de kwaliteit van kleinere (en soms ook grotere) details, terwijl de kerngameplay, het beslissen van beurtelingse, tactische gevechten, erg vermakelijk is. Voordat we daar wat dieper op in gaan, zullen we uitleggen wat voor game King’s Bounty II nou precies is.

Je begint het spel door een van de drie mogelijke helden te kiezen om als te spelen. Allemaal hebben ze een iets andere achtergrond (niet dat dit ooit relevant wordt) en hebben ze andere kwaliteiten. Vervolgens word je vrijgelaten uit de gevangenis waarin je vastzat en mag je samen met wat bij elkaar geraapte troepen op weg naar vrijheid. King’s Bounty II heeft nu ook een open wereld om doorheen te lopen. Hierin vind je NPC’s om mee te praten, voorwerpen om te gebruiken of verkopen en kom je gevechten tegen.

Gevechten zijn over het algemeen tof, zelfs als ze enigszins een kwestie zijn van trial-and-error: vaak moet je een gevecht gewoon even proberen, zien hoe de vijand je troepen volledig de pan in hakt en het nog een keer proberen. Alhoewel het hierdoor vrij hard kan aanvoelen, komt het wel over als een welkome uitdaging en niet als een frustrerende boel. Je kan je leger uit allemaal verschillende troepen laten bestaan, die weer allemaal andere sterke en zwakke punten hebben of zelfs de beschikking over hele andere vaardigheden hebben. Denk aan gewone voetsoldaten, boogschutters, honden of zelfs legers van skeletten. Voor fans van oude, strategische pc-games is het het makkelijkst te vergelijken met Heroes of Might & Magic. Er zijn zeker momenten te vinden dat de gevechten wat eentonig worden, maar voor het overgrote deel zijn ze simpelweg vermakelijk en goed uitdagend.

De minpunten van King’s Bounty II zitten hem vooral in die open wereld die we eerder noemden. Daar spendeer je toch een gigantisch deel van je tijd in en dat is wat het ook zo jammer maakt dat hier de nodige steken zijn laten vallen op eigenlijk elk vlak. NPC’s voelen levenloos aan: ze staan maar wat stil en wachten tot ze door je aangesproken worden, vervolgens zijn alle dialogen vrij houterig ingesproken. Soms hebben subquests interessante plotwendingen, maar in veel te veel gevallen wens je achteraf dat je er geen tijd aan verspild had. De hoofdquest zelf komt ook niet echt van de grond: het bestaat voor een groot deel uit vrij ongeïnspireerde, losse stukjes verhaal.

De grote wereld is op grafisch vlak niet denderend, maar weet toch te imponeren. Je voelt je toch een beetje alsof je belandt bent in een verhaal van Tolkien en daardoor kan de sfeer er wel inzitten. Qua indeling is het helaas al snel weer wat minder. Gebieden bestaan vooral uit smalle paden met op elk uiteinde een subquest, een kistje of een NPC om mee te babbelen: je komt niet vaak genoeg voor bijzondere verassingen te staan. De manier waarop je door de wereld reist, is uiterst frustrerend. Mocht je een beetje snel willen reizen, dan moet je gebruikmaken van je paard. Wanneer je iets wilt oprapen van de grond, of met iemand wilt praten, of wilt lezen wat er op een bordje staat, dan moet je weer van je paard afklimmen, op een knop drukken, en weer terug op je paard gaan. Het duurt overdreven lang, ziet er klungelig uit en we werden bijna wagenziek van hoe je camera tijdens dit proces steeds heen en weer gaat. Dit is een groot frustratiepunt, terwijl het zo makkelijk verholpen had kunnen worden.

King’s Bounty II is, zoals we eerder al zeiden, echt dat typische verhaal van een te grote schaal met te weinig budget. De gameplay is tof en qua opzet is de wereld gaaf, maar bij de uitwerking van die “grootse” open wereld mist er gewoon zoveel polijstwerk. Als je zo graag met Heroes of Might & Magic-achtige gevechten aan de slag wilt gaan, dat je de vele ruwe kantjes kan omarmen, dan kan je het spel rustig eens een kans geven. De rest zouden we toch voorzichtig aan willen raden om een ander openwereld-avontuur in te duiken.

King’s Bounty II is voor deze review gespeeld op pc. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.