review
Back 4 Blood

De wat oudere gamers zullen Left 4 Dead nog wel kennen als een van de grootste hits aller tijden als het gaat om zombiegames. Je speelde levels door terwijl je allerlei zombies op je afkreeg. Het was bijzonder omdat je dit in een team deed en omdat er ook een boel speciale zombies waren met unieke sterke en zwakke punten. Dezelfde studio is nu terug met Back 4 Blood, de langverwachte spirituele opvolger.

Back 4 Blood heeft een ongelooflijk simpel concept: het verhaal bestaat uit meerdere aktes en elke akte weer uit meerdere missies. Missies zijn vaak zo simpel als ‘ga van punt A naar punt B’, maar vaak heb je tussendoor opdrachten zoals het verdedigen van een punt, het vernietigen van nesten of het bevrijden van overlevende soldaten. Hordes slappe monsters worden afgewisseld met “Special Ridden”, een aantal verschillende mutaties die weer hun unieke eigenschappen hebben waardoor je ze anders moet behandelen. De Retcher blijft ver van je vandaan, maar spuugt een soort zuur over je heen en kan daarmee heel vervelend zijn. De Tallboy is snel en heeft een lastig te raken zwakke plek. De Stalker springt op je van een afstand en gijzelt een van je teamgenoten. De Hag is blind en reageert alleen op geluid, maar raakt volledig gefixeerd op één teamlid als ze die eenmaal gehoord hebben. Het zorgt ervoor dat je nooit zomaar als een malle om je heen aan het schieten bent, maar dat je bijna altijd erg op je hoede moet zijn en strategie toe moet passen.

Dit komt vooral goed tot zijn recht bij de lastigere moeilijkheidsgraden, zoals ‘Veteran’ en ‘Nightmare’. Alleen door goed samen te werken met je team ga je levels verslaan en je zal regelmatig gewoon af geraken en opnieuw moeten beginnen. De levels worden geweldig intens en de sfeer zit er goed in. Zo heb je meerdere dingen die een “Horde” op kunnen roepen, vaak als iets te veel lawaai maakt. Denk aan het bang maken van een groep kraaien, het openen van een met alarm beveiligde deur, of het triggeren van de Snitch-zombie. Hierdoor ben je ongelooflijk op je hoede en is het activeren van een Horde een waar ‘oh shit’-moment, omdat er dan een zee van zwakke zombies en gevaarlijke mutaties op je afkomen.

De eentonigheid wordt natuurlijk opgeschud door de levels, maar misschien wel het sterkste element van Back 4 Blood is het kaartensysteem. Door levels te halen en achievements te behalen, krijg je Supply Points. Deze punten kan je gebruiken om in verschillende takken kaarten vrij te spelen. Vervolgens kan je verschillende decks maken met deze kaarten. En maak je geen zorgen: het is niet stiekem een kaartspel geworden. De kaarten zijn passieve upgrades. Naarmate je verder in een akte geraakt, kan je meer kaarten uit je deck kiezen om de bonussen te krijgen. Je kan enorm gevarieerde decks maken die eigenlijk allemaal als unieke builds fungeren. Zo kan je er bijvoorbeeld voor kiezen heel veel extra schade aan te richten als je slaat met hakbijlen en jezelf te genezen als je een zombie van dichtbij afmaakt, of kan je juist allemaal bonussen nemen om je team te helpen genezen en veilig van veraf te schieten. Je kan ook ideeën mixen en het is verrassend leuk om met je team af te spreken hoe je elkaar op verschillende manieren kan gaan helpen. Het wordt al helemaal tof als een eerder lastig level opeens goed te doen is door een verandering in de strategie, zowel qua uitvoering als qua kaarten die je meeneemt.

Iedereen moet het spel vooral spelen hoe hij of zij dat wilt, maar als je een flinke uitdaging wel kan waarderen, dan zouden we iedereen van harte aanraden om op Veteran te beginnen. Het voltooien van pittige levels met een groep vrienden geeft zoveel genoegdoening en zien hoe strategie en leren van je fouten beloond wordt, is geweldig. Op deze manier kan je ook nogal veel uren in het spel gaan steken: op Veteran ben je zo twintig uur bezig met het verhaal van Back 4 Blood, waarna je voor de nog lastigere uitdaging in de vorm van Nightmare kan kiezen.

Wel moet gezegd worden dat Back 4 Blood zonder groep vrienden om mee te spelen al snel zijn charme verliest. Als je met een groep vreemdelingen speelt, gebeurt het al snel dat je elkaar (zelfs onbedoeld) in de weg zit. Als iedereen met de Assault Rifle, het populairste type wapen, wil spelen, dan zal je al heel snel merken dat er niet genoeg ammunitie is voor iedereen: het helpt juist als iedereen iets anders kiest en je soorten kogels die je zelf niet nodig hebt, met je team deelt. Dan is de ‘Recruit’-moeilijkheidsgraad misschien toch een betere optie. Dan mis je de intensiteit en de spanning van de uitdagingen wel een beetje, maar dan kan je alsnog voor je plezier hordes zombies neermaaien met of zonder vrienden, zonder je zorgen te hoeven maken.

Back 4 Blood is de nieuwe beste game binnen het niche genre. De levels zijn tof en bieden veel variatie, de actie voelt goed, de mutaties zijn verschillend en zorgen ervoor dat je strategie moet gebruiken. Het kaartensysteem is een ingenieuze vondst geweest die ervoor zorgt dat je het spel op een boel verschillende manieren kan ervaren.

Back 4 Blood is voor deze review gespeeld op pc. De game is beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One en pc.