review
Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition

Grand Theft Auto behoort tot de grootste gamefranchises aller tijden. En dat komt allemaal door de meesterzet die Rockstar maakte met GTA III. De kolderieke delen met aanzicht van bovenaf werden ingeruild voor een 3D-openwereldgame met een verhaal, personages om te leren kennen en natuurlijk de vele muzieknummers die te beluisteren zijn via de fictieve radiostations. Met elk vervolgdeel wist Rockstar deze blauwdruk steeds een beetje te verbeteren en uit te breiden. Het Amerikaanse gamebedrijf laat het nu over aan ontwikkelaar Grove Street Games om GTA III, GTA: Vice City en GTA: San Andreas van een remaster te voorzien en ze te bundelen in Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition. Helaas maken beide partijen een flinke uitglijder met deze bundel die de term ‘remaster’ niet waard is.

Wie de comments bij de verschillende vergelijkingsvideo’s heeft gelezen, is er al achter gekomen dat de grafische keuzes niet door iedereen worden gewaardeerd. Grove Street Games heeft ervoor gekozen om de oude grafische stijl te behouden. Het is een gewaagde keuze die slechts op enkele vlakken goed uitpakt. Zo zijn de textures verbeterd, zie je reflecties in de lak van voertuigen en zien explosies er beter uit. De draw distance is verbeterd zodat je verder weg kunt kijken zonder dat objecten pardoes in je scherm verschijnen. Ook de belichting heeft de nodige aandacht gekregen, zodat bijvoorbeeld de neonverlichting in Vice City en de casino’s van Las Venturas in San Andreas er prachtig uitzien en voor veel sfeer zorgen.

Helaas zijn er ook vlakken die geen verbetering opleveren. Zo zien de hoofden van de personages er heel vreemd uit en ogen ze totaal niet als gevaarlijk uitziende gangsters. Ook de vernieuwde belichting heeft een letterlijke schaduwzijde; alle drie de games ogen namelijk veel te donker. Veel cutscenes missen daardoor hun uitwerking. En dan zijn er nog de vreselijke regeneffecten. Vooral in GTA III zie je geen hand voor ogen als het regent. De gehele openingsscène van zowel die game als die van San Andreas mislukken dan ook volledig.

Dan zijn er nog de vele bugs en glitches die Grand Theft Auto: The Trilogy teisteren. Vooral de pc-versie kent veel problemen, maar ook in onze Xbox-versie gaat er het nodige mis. Zo vallen de NPC’s die we uit hun auto gooien half door de grond, zijn de lichaamsdelen van NPC’s lang niet altijd de juiste proporties, veroorzaken ze willekeurig opstoppingen op kruispunten of ze rammen je als een losgeslagen idioot. Ook autobumpers blijven soms in de lucht zweven na botsingen. En dan zijn er nog de nodige haperingen in de framerate en pop-up problemen. Het is gewoon niet best.

Maar hoe zit het met de algehele besturing in de games? Rockstar beweert namelijk dat deze overgenomen is uit GTA V. Dat klopt slechts gedeeltelijk. Dankzij een cirkelmenu kun je nu heel gemakkelijk wisselen tussen je verschillende wapens of de radiostations als je in een voertuig zit. Ook het rijden met voertuigen gaat wat soepeler, al voelt het nog steeds niet heel natuurlijk aan. Wel is bijvoorbeeld een missie als ‘Demolition Man’ in Vice City nu een stuk makkelijker geworden. De shootouts zijn dan juist weer een drama. Je hebt niet de mogelijkheid om achter cover te duiken en van daaruit op je vijanden te schieten en het richten werkt ook gewoon niet lekker. Vechten met handen of messen oogt nog altijd kolderiek. Je mept, slaat of steekt vaker in het luchtledige dan dat je echt iemand raakt.

Een ander groot frustratiepunt zit hem in het grotendeels ontbreken van een checkpointsysteem. Rockstar voegde deze functie toe in GTA V en dat was een verademing. Niet langer hoefde je een missie weer helemaal van het begin af aan te starten als je gedood werd, een fout maakte of dat simpelweg de timer afgelopen was. In Grand Theft Auto: The Trilogy is deze functie alleen aanwezig in San Andreas. In de andere twee delen zal je weer helemaal moeten starten vanaf de cutscene die de missie inleidt.

Het mag duidelijk zijn dat de drie klassiekers niet de aandacht en liefde hebben gekregen die ze verdienen. Hoewel we het best kunnen waarderen dat de originele esthetiek bewaard is gebleven, werkt dat uiteindelijk vooral in het nadeel van de ontwikkelaar. Door de grote hoeveelheid bugs, glitches en andere problemen is het overduidelijk dat Grove Street Games de games niet uitgebreid getest heeft, of dat er simpelweg niets met de bevindingen van de testers gedaan is. En dat Rockstar dit rammelende eindproduct zonder blikken of blozen uitbrengt, geeft aan dat ze maar weinig liefde hebben voor hun gamereeks. Een gamereeks die niet alleen een blauwdruk is geweest voor het openwereldgenre, maar ook de ontwikkelaar bakken met geld heeft opgeleverd.

Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition is voor deze review gespeeld op de Xbox Series X|S. De bundel is digitaal verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en op pc via de Rockstar Games Launcher. Een fysieke editie volgt op 7 december.