Doorgaan naar artikel
One Piece Odyssey
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

Het is een feestje om door deze One Piece-game te gaan. De wereld is prachtig en ook het verhaal dat je langs de historie van de serie brengt is meer dan de moeite waard. Wel is het jammer dat niet de volledige potentie uit de gameplay wordt gehaald.

One Piece is een van de populairste manga’s. De avonturen van Monkey D. Luffy en de Straw Hat hebben vele volgers en vorig jaar heeft de serie vijfentwintig kaarsjes uitgeblazen; een bijzondere prestatie. Natuurlijk mag zo’n jubileum niet ongemerkt voorbij gaan en daarom krijgen we nu onder andere One Piece Odyssey voor onze kiezen. Weet deze game het eerbetoon te zijn dat deze serie verdient?

We ontmoeten de helden wanneer ze neerstorten op een onbekend eiland, dat later Waford blijkt te heten. Hier ontmoeten ze Adio en Lim, waarbij laatstgenoemde onze vrienden hun krachten afneemt middels haar speciale kracht. Een groot avontuur volgt, waarbij Luffy en consorten hun krachten moeten terugverdienen door oude herinneringen opnieuw te beleven.

One Piece Odyssey is een waar eerbetoon aan de langlopende serie. Het overkoepelende verhaal is een kapstok die je langs allerlei fameuze avonturen en locaties brengt die fans zeker zullen herkennen. Zo zal je terugkeren naar Arabasta, Enies Lobby en nog een aantal overbekende plekken, waar je het natuurlijk ook zult opnemen tegen bekende vijanden. Voor fans is dit natuurlijk geweldig, maar ook voor nieuwkomers biedt het een mooi inkijkje in de rijke historie van de manga.

Dat wordt mede veroorzaakt doordat de game er werkelijk geweldig uitziet. Het hele spel voelt als een grote, bewegende manga-strip en het is een feest om door de wereld te lopen en alles te bewonderen. Ook de personages ogen als perfecte 3d-versies van onze One Piece-helden. Ook qua muziek is het allemaal bijzonder goed. Wat wellicht wel wennen is, is dat alleen de Japanse stemmen beschikbaar zijn. Dat zou je af kunnen schrikken wanneer je de Engelse versie gewend bent, maar ons stoorde het geen enkel moment. Japans draagt in onze beleving juist bij aan de ietwat gekke humor die de game soms heeft.

Zit er dan onder al dat moois dan ook nog een goede game? Die vraag is wat lastiger te beantwoorden. Hoewel One Piece Odyssey zeker een paar goede concepten kent, wordt er zelden de volledige potentie gehaald. Dat komt voornamelijk doordat het spel best makkelijk is.

In de open omgevingen waar je rondloopt, word je eigenlijk als vanzelf door het verhaal geloodst. Je loopt van rood uitroepteken naar rood uitroepteken en voltooit de opdracht die je daar krijgt. Meestal is dat niet veel meer dan: ga daar die locatie hier dicht in de buurt om iets op te halen, of: versla een of meerdere vijanden. Af en toe volgt er een soort dungeon, maar ook daar word je eigenlijk niet echt op de proef gesteld wat betreft je vecht- of puzzelvaardigheden.

Tijdens het rondlopen kun je vrij switchen van personages wat ook de mogelijkheid geeft voor wat omgevingsgerelateerde puzzels. Helaas kiest de game er altijd voor om je meteen een ander personage te suggereren, waarmee je de blokkade voor je kunt wegnemen. Die eenvoud trekt zich ook door in het vechtsysteem.

De gevechten in One Piece Odyssey zijn turn-based en zijn eigenlijk precies wat je gewend bent. Omstebeurten kies je een aanval, waarbij het zaak is zoveel mogelijk de zwakte van de tegenstander(s) te benutten. Odyssey kent drie variaties, zodat dit nog het meest wegheeft van een steen-papier-schaar-systeem. De ontwikkelaars hebben wel de variatie toegevoegd dat je team zich op verschillende plekken van het slagveld kan bevinden. Hierdoor zullen ze eerst moeten afrekenen met de vijanden in hun gebied, voordat ze anderen te hulp kunnen schieten. In theorie is dit natuurlijk erg interessant.

Wat het echter een beetje om zeep helpt is dat je teamleden eenvoudig omwisselt. Zo is het vrij makkelijk om in elk gebied het juiste personage neer te zetten die de zwakte van die tegenstanders weet uit te buiten. Dit kost je ook geen beurt, zodat je in het begin alles even goed neerzet en daarna vrije eenvoudig met de tegenstand afrekent. Dat neemt niet weg dat het best leuk is om te doen, verwacht alleen geen breinbrekers. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de eindbaasgevechten die eigenlijk neerkomen op je zware aanvallen zoveel mogelijk spammen, waarna de eindbaas het uiteindelijk begeeft.

Uiteindelijk is One Piece Odyssey gewoon wel een erg leuke game, ondanks de gemiste kansen op gameplaygebied. Het verkennen van de werelden is een feestje en het optrekken met de verschillende personages is, zeker door de humor, ook verre van een straf. Wel hadden we graag wat meer uitdaging gehad.

Voor deze review speelden we One Piece Odyssey op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4 en pc.