Doorgaan naar artikel
Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon
Thom van den Hork
Thom van den Hork
Hoofdredacteur / Lead Developer
Profiel

Conclusie

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is echt wat anders dan de andere Bayonetta-games, maar in positieve zin. De sprookjesachtige stijl, de afwisselende puzzels en het mooie verhaal maken het tot een bijzondere ervaring.

Vorig jaar verscheen alweer het derde deel in de Bayonetta-reeks en iedereen dacht dat het weer een paar jaar zou duren voordat PlatinumGames met een nieuwe game zou komen. Gelukkig voor ons, werd ongeveer twee maanden na het verschijnen van Bayonetta 3, Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon aangekondigd. Wij mochten de afgelopen weken met deze titel aan de slag en hieronder kun je lezen hoe dat is bevallen.

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon vertelt, zoals de titel al doet vermoeden, het verhaal van Cereza. Ze is de jonge versie van de heks die het publiek inmiddels kent als Bayonetta. Cereza is in de leer bij Morgana aan de rand van Avalon Forest. Op een dag besluit ze het bos te gaan verkennen met haar knuffel Cheshire. Al vrij snel probeert ze een demon op te roepen, iets waar ze nog niet heel goed in is. De demon neemt bezit van haar knuffel en vanaf moment noemt ze de demon voor het gemak ook Cheshire. Ze belooft het terug te sturen, maar dat lukt haar niet. Samen trekken ze door Avalon Forest op zoek naar de vier elementaire stenen en door deze te vernietigen, zou Cheshire uiteindelijk weer naar huis kunnen.

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is een ander soort game dan de andere Bayonetta’s. Vechten is absoluut een belangrijk onderdeel van de gameplay, maar het draait nog veel meer om ontdekken en het oplossen van puzzels. Het leuke is ook, dat je zowel Cereza als Cheshire tegelijk kunt, en soms ook moet, bedienen. Zo moet je bijvoorbeeld Cheshire op een platform gooien waar Cereza niet bij kan, waarna hij vervolgens iets laat vallen zodat ze daar ook kan komen.

De vier elementaire stenen die je moet zoeken en vernietigen, zorgen ook allemaal voor een nieuwe vorm van Cheshire, die ook weer een nieuwe vaardigheid met zich meebrengt. Zo kan je wisselen tussen een groene vorm waarin Cheshire een lange tong heeft, een gele vorm waarin hij extra sterk is en niet geraakt kan worden door gevaarlijke stralen, een blauwe vorm waarin hij water kan spuiten en een oranje waarin hij vuur kan afschieten. De puzzels worden ook afgestemd op de verschillende vormen van het wezen. Zo moet je met water vuur blussen, met je lange tong dingen naar je toetrekken terwijl Cereza daar op staat en stralen blokkeren zodat ze veilig door kan lopen. Dit maakt de puzzels een stukje uitdagender, maar gelukkig nooit heel moeilijk. In het hele spel zijn we uiteindelijk maar één stuk tegengekomen waar we echt langer dan tien minuten voor nodig hadden om de juiste oplossing te vinden.

Wat de puzzels soms ook wat lastiger maakt, is dat je beide personages tegelijk moet besturen. De linker Joy-Con is voor Cereza en de rechter is voor Cheshire. Dit is ook van toepassing op het vechten. Cereza zelf is niet heel erg sterk en kan alleen een soort rode cirkel oproepen waarmee ze hele zwakke vijanden kan verslaan, maar ze kan er vooral ook vijanden mee vangen voor een korte periode. Dit geeft Cheshire de tijd om deze vijand een kopje kleiner te maken. Ook de verschillende vormen van de demon komen hier weer terug. Sommige vijanden hebben een vuurschild om zich heen en die zal je dus eerst moeten blussen met een flinke straal water. Het maakt ook de gevechten iets spannender dan alleen maar op een knopje rammen: je zal een klein beetje na moeten denken. Het meest lastige is nog het bedienen van beide personages tegelijkertijd. We waren flink wat gevechten verder voordat we het echt onder de knie hadden. Uiteindelijk moet je redelijk vaak vechten en zijn de gevechten tegen de kleine tegenstanders wat repetitief, maar zijn met name de gevechten tegen de bazen erg leuk om te doen. Goed om te weten is dat het geen hele lastige game is en je zal niet snel een gevecht verliezen.

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon draait voor een groot deel om het verhaal. De game is zo opgezet dat het constant lijkt of iemand een boek aan het voorlezen is en je ziet regelmatig bladzijden met tekst op je scherm. Daarnaast is er ook nog iemand die het opleest. Het geeft je het gevoel van een soort sprookje en de stijl van de game en de muziek dragen daar erg aan bij. Het ziet er absoluut niet uit als de andere Bayonetta-games, maar het heeft veel meer weg van een schattige tekenstijl.

De game laat heel duidelijk de ontwikkeling van Cereza zien: hoe ze van jong, onzeker heksje steeds meer zelfvertrouwen krijgt en steeds meer het heft in eigen hand neemt. Ook de band die ze ontwikkelt met Cheshire is mooi neergezet. De twee kunnen in het begin niet goed met elkaar overweg, maar gedurende het verhaal kunnen ze ook niet meer zonder elkaar. Ze leren elkaar waarderen, vooral ook omdat blijkt dat ze elkaar echt nodig hebben om het avontuur tot een goed einde te brengen. Het zorgt er ook voor dat het lastig is om de game weg te leggen, want je wilt blijven spelen om te kijken hoe het verdergaat.

Naast het normale pad die de twee moeten afleggen, zijn er ook nog de zogenoemde Tír na nÓg-stages. Tír na nÓg betekent “land van de jeugd” en is afkomstig uit de Keltische mythologie. Het zijn een soort aparte levels waarin je een bepaalde puzzel moet oplossen of moet vechten tegen flink wat tegenstanders, vaak dit laatste. Het lijkt vooral een manier te zijn om wat grotere levels te creëren die niet mogelijk waren in Avalon Forest. De puzzels zijn vaak ook wat uitdagender dan in het bos en ook de gevechten kunnen soms iets meer van de speler vragen. Op verschillende plekken waar je het spel kunt opslaan, heb je ook de mogelijkheid om deze levels opnieuw te doen, mocht je sneller willen proberen te zijn of een schatkist vergeten hebben. Het is leuk dat het kan, maar we hadden het waarschijnlijk niet gemist als het er niet was.

De grafische stijl van Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon past mooi bij het type game, maar is misschien ook wel een manier om niet te veel te vragen van de Nintendo Switch. De game loopt dan ook aardig soepel in handheld-modus en op de tv. Door de tekenachtige stijl ziet het er zelfs op een flinke televisie niet onaardig uit.

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon heeft ons aardig weten te verrassen. Het is een leuke, sprookjesachtige game, waarin je kennismaakt met een jonge versie van Bayonetta. Het draait niet alleen om vechten, maar vooral ook om ontdekken en het oplossen van puzzels. De besturing is in het begin een beetje onhandig, maar het went al snel en voor je het weet, win je de gevechten met gemak. De game zal misschien niet voor iedereen zijn, maar wij hebben oprecht veel plezier gehad met deze titel.

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. Het spel is verder niet verkrijgbaar op andere platformen.