review
Exoprimal

Capcom is op dreef. Niet iedereen heeft dat door, maar Monster Hunter is razend populair, Resident Evil doet het geweldig goed, Street Fighter 6 is een daverend succes en ga zo maar door. Exoprimal is een game die in vergelijking veel obscuurder is, zowel door het feit dat het een niche game is, alsmede door het feit dat er gewoon een minder extreme marketing voor was dan bij eerdergenoemde titels. Wij hebben er inmiddels flink wat uurtjes over en vertellen je graag waarom deze middelmatige game ons toch enorm wist te charmeren.

De game is inmiddels al een maandje uit, dus wij zijn wat laat. Maar wel met goede reden: Exoprimal is een online game die je niet na een paar uurtjes spelen kan beoordelen. Je krijgt allemaal verschillende missies en je kan kiezen uit tien verschillende exosuits. Alle verschillende exosuits genoeg spelen op alle verschillende missies, is gewoon een proces dat enorm veel tijd heeft gekost. Daarnaast verscheen er vorige week een update die ons erg belangrijk leek en we dus mee wilden nemen in onze recensie. Inmiddels hebben we wel bijzonder veel ervaring met de game, dus laten we het erover gaan hebben.

Exoprimal is om te beginnen een enorm vage game. Je begint met een klein stukje verhaal in de vorm van een paar cutscenes en je krijgt een korte tutorial. Daarna duik je meteen in de online potjes, maar die online potjes fungeren ook als het verhaal. Huh? Exoprimal speelt zich af op een aarde waar door een of andere reden jij terecht bent gekomen in een soort vortex terwijl de wereld overspoelt wordt met dinosauriërs. Een manipulatieve AI, Leviathan, teleporteert je steeds naar zogeheten “War Games”, waar hij jou en een team van vier anderen, laat vechten tegen vijf andere mensen in Exosuits, robotpakken. Speel je potjes, dan krijg je soms na het spelen opeens een cutscene of een speciale missie, die ook weer multiplayer is.

Hierdoor heeft het spel een heel raar tempo. Ben je juist lekker aan het spelen met wat vrienden, moet je na een potje wachten omdat vriend #2 willekeurig een cutscene met een nieuw stuk verhaal krijgt. Heb je juist zin om het verhaal te vorderen, dan kan je hebben dat je vijf tot tien potjes achter elkaar niets nieuws ziet. Het is daarom wat lastig om in het verhaal te komen en om eerlijk te zijn, ook al zou je dat lukken, slaat het nergens op. Het is bizarre tijdreis-AI-bullshit met allerlei personages met overdreven accenten. Het feit dat het heel erg camp is kan betekenen dat je wellicht kan genieten van de vreemde situaties, maar daar blijft het wel bij.

Maar goed, op naar de gameplay, want daarin blinkt Exoprimal (meestal) uit. Je kan dus kiezen uit tien exosuits, dit zijn pakken die allemaal hun eigen wapen, vaardigheden en upgrades hebben. Zo kan je kiezen voor Murasame, de samurai die wel een stootje kan hebben en door klappen op te vangen, een enorm sterke tegenaanval in kan zetten. Je hebt Deadeye, de cliché soldaat die elke multiplayer-game moet hebben. Barrage schiet granaten en kan zichzelf ook opblazen. Je hebt ‘supports’ die je team kunnen genezen, zoals de vliegende Skyweaver. Et cetera, je snapt het idee.

Potjes beginnen altijd met een PvE-modus (Player-versus-Environment) waarin je meestal een vijftal taken zo snel mogelijk uit moet voeren binnen een level. Het gaat altijd om een of andere vorm van het in mootjes hakken van dino’s, soms in de vorm van het verdedigen van een gebied en soms van het opzoeken en afmaken van de wezens. Het andere team doet dit ook en je probeert het zo snel mogelijk te doen om een voorsprong te hebben voor de laatste missie.

Die laatste missie kan wederom PvE zijn, maar het kan ook een combinatie zijn met PvP (Player-versus-Player). Zo kan het zijn dat je een wagentje moet duwen naar het einde van het level terwijl je hordes van honderden dino’s af moet weren, maar gedurende de laatste 20%, sta je steeds oog in oog met de tegenstander en moet je goed aanvallen of juist verdedigen om zo als eerste te zijn.

De potjes van Exoprimal zijn eerlijk gezegd heerlijk. De PvE-missies tegen dino’s, de eerste helft van elk potje, kunnen soms wat makkelijk zijn en we nemen het mensen niet kwalijk als ze die saai vinden, maar snelheid wordt alsnog beloond en het is ook een goed moment om gewoon rustig te genieten van wat hack-and-slash- of schiet-actie of om te praten met vrienden als je met bekenden speelt. De PvP-missies die je in de tweede helft van elk potje kan krijgen, tegen spelers, zijn daarentegen een stuk intenser. Je moet goed letten op wat voor Exosuits je vijanden hebben en hoe ze spelen, want anders kan je hele team zo uitgeschakeld worden.

De Exosuits hebben ook allemaal een behoorlijk andere speelstijl en daarin moeten we zeggen dat Capcom echt goed werk heeft verricht. Het voelt nooit alsof je hetzelfde speelt met misschien een iets ander wapen, maar een ander Exosuit betekent een hele andere ervaring. Je kan tevens ook Exosuits midden in een potje wisselen, dus als je slim bent en bereid bent om je aan te passen aan de situatie, kan je zo ook een voordeel behalen.

De week voor deze review zijn de nieuwe Alpha Exosuits verschenen en die zijn … een teleurstelling. Het was een update waar de vrij kleine groep spelers van Exoprimal met smart op zat te wachten en ook deels waarom wij nog even gewacht hebben met onze review: als het een goede toevoeging was, zou het de game zoveel meer uren aan gameplay geven. Alpha Exosuits zijn een variatie op de bestaande Exosuits en geven je toegang tot een ander wapen en andere upgrades. Niet alleen moet je level 20 met een Exosuit behaald hebben om die te spelen, maar dan kost het ook nog eens een hele hoop in-game-valuta. Er gaat zo echt enorm veel tijd in zitten om ze vrij te spelen. Mocht je je afvragen waarom het zoveel werk is om deze Alpha Exosuits vrij te spelen, dan is het antwoord simpel: je kan ook zonder aan de eis van het level te voldoen, of zonder de in-game-valuta te bezitten, de pakken kopen voor €3,99. De eisen zijn dus zo overdreven om je uit te nodigen om geld uit te geven.

Al met al is Exoprimal een verwarrende game. Het is een game die slecht in elkaar zit, maar wel erg leuk kan zijn. Het verhaal slaat nergens op, de manier waarop je vordert in het verhaal werkt niet goed, de personages zijn tergend slecht, maar de gameplay is briljant en de korte, strakke multiplayer-potjes zijn een genot. De manier waarom de Alpha Exosuits in het spel gestopt zijn, betekent dat we helaas weinig vertrouwen hebben voor een gezonde toekomst voor de game. Dat is jammer, want we keken ernaar uit om regelmatig een paar potjes te spelen.

Exoprimal is voor deze review gespeeld op pc. De game is ook beschikbaar op PlayStation en Xbox.