review
Limerick: Cadence Mansion

Horrorgames blijven altijd interessant, ongeacht welk verhaal er achter zit. Mensen blijven er nou eenmaal van houden om te schrikken. Limerick: Cadence Mansion is niet anders, want dit keer worden we wakker in een vreemd landgoed waar wij, de zogeheten Proofreader, moeten zien te ontsnappen terwijl een kwade handpop het op ons gemunt heeft. Lees hier onze review over deze horrorgame.

Het begin biedt geen enkele informatie over waarom we in het landgoed zijn, wat ons doel is en wat het gevaar is. We beginnen dus simpelweg met ronddolen tot we meer te weten komen en vrijwel meteen krijgen we een magische veer waarmee we kunnen toveren. Tijdens deze zoektocht komen we er achter dat een gemene handpop genaamd Limerick niet al te vrolijk is met ons, maar wel ervan houdt om ons uit te dagen voor een spel. Deze pop is namelijk enorm benieuwd hoe ver we zouden komen voor we het loodje leggen. Zodoende krijgen we toegang tot andere gebieden zoals de cellen, toiletgebouwen, eetzalen, slaapkamers en meer.

Onderweg komen we een scala aan notities en berichten tegen van mensen die hier eerder zijn geweest, wat enorm sfeer moet opbouwen. Helaas vertellen tegelijkertijd grote hulpteksten ons dat deze informatie soms nuttig kan zijn, maar soms ook puur voor de sfeer is, waardoor de noodzaak om deze berichten te lezen drastisch verlaagd wordt. Daarbij komen er ook te pas en te onpas meldingen over welke knop precies wat doet, waardoor je vermoedt dat je het moet inzetten terwijl dat helemaal niet het geval is. Ook zijn er puzzels die soms dermate makkelijk zijn dat het meer als vertraging van voortgang voelt.

Tijdens Limerick: Cadence Mansion krijg je op een gegeven moment een pistool om monsters mee uit te schakelen. Ook vind je goederen die je kan inzetten om generatoren te activeren om je voortgang op te slaan of wapens te versterken. De monsters die je tegenkomt lijken simpele hompen zwevend vlees of standaard zombies waarvan het ene wezen met een paar gerichte schoten verdwijnt en de ander juist onsterfelijk is en vermeden moet worden door rond te sluipen. Na een enorm blok tekst waarbij we uitgelegd krijgen hoe deze onsterfelijke blobs werken, komen we er natuurlijk meteen een tegen. Echter werkt deze niet helemaal zoals beschreven want waar we ons verstopte, leek onze tegenstander dwars door muren heen te kijken of actief te worden vanwege een enkele pixel die uitsteekt. In ieder geval was de game enorm onduidelijk welke kant het wezen ‘opkijkt’ of hoe deze wel of niet in de achtervolging gaat en hoe dat vermeden kan worden. Ook zijn er speciale kasten waarmee je eventjes veilig bent zolang de batterij nog energie heeft, iets wat in concept interessant moet zijn, maar vooral aanvoelt als een klus om in leven te blijven. De spanning stijgt wel tijdens deze momenten, maar doordat de besturing niet vlekkeloos werkt, frustreert het snel, zeker als je daarmee wat voortgang kwijtraakt.

Want de besturing voelt, evenals de afwerking van het geheel, erg prutserig aan. Waar je met een wapen verwacht met de rechtermuisknop in te zoomen, is het juist de schietknop terwijl de linkermuisknop overblijft om interacties te doen met de omgeving. Met de Z-knop pauzeer je het spel, met de C-knop wissel je van wapen en zo zijn er nog meer rariteiten die je niet aan kan passen. Het muiswiel heeft geen enkele invloed op het spel, knoppen zijn niet opnieuw in te delen en alles voelt omslachtig. Daarnaast is de afwerking om te huilen. Ondanks dat er een enkele ontwikkelaar is, voelt het spel van begin tot eind als ruwe versie van een concept. Animaties verlopen soms houterig, waardoor vijanden niet erg angstig overkomen. In het menu pas je het volume aan door uit een lijstje te klikken of je 0, 25, 50, 75 of 100% geluid of muziek wilt, zonder enige aanpassingen te kunnen doen. De HUD tijdens het spelen biedt ook geen duidelijkheid over je uitrusting, want nadat we het pistool hadden versterkt, deed het helemaal niets op onze vuurkracht, magazijngrootte of andere opties. Het wapen konden we al zo snel afschieten als onze vinger ons toestond, dus dat is niet aangepast.

Al met al voelt Limerick: Cadence Mansion als een onafgemaakt concept. Het lijdt vooral door de rommeligheid waarmee het wordt neergezet, want de game voelt incompleet. De omgevingen zijn enorm lineair en ogen erg flets doordat er voorwerpen door muren heen steken, vijanden reageren niet consequent volgens de eigen regels en er is een hoop frustratie omdat de besturing onhandig werkt. Het is knap dat een enkel persoon de gehele game heeft opgezet, maar dat is helaas dus ook te merken in de afwerking. De basis is interessant, al begrijpen we het verhaal niet, hoofdzakelijk door de vele willekeurige berichtjes, en de game lijkt vooral een ‘proof of concept’ te zijn. Over het algemeen kunnen horrorgames enorm tof en spannend zijn om te beleven, helaas hoort Limerick: Cadence Mansion niet bij die groep.

Limerick: Cadence Mansion is exclusief verkrijgbaar op pc via Steam.