review
Girls Trip

Girls Trip is nu verkrijgbaar op Blu-ray en DVD.

Dat niet elke film-avonturier naar een ark in de woestijn of El Dorado zoekt, blijkt elk jaar wel weer. Geregeld zien we films waarin een vriendengroep op een wilde trip gaat. De resultaten zijn niet altijd even goed en varieren van klassiekers als The Hangover tot het onlangs verschenen Girls Night Out. Het meidenreisje van Girls Trip weet gelukkig beter te vermaken dan die laatstgenoemde titel.

Jeugvriendinnen Lisa (Jada Pinkett Smith), Dina (Tiffany Haddish), Ryan (Regina Hall) en Sasha (Queen Latifah) vormden ooit een hecht gezelschap, maar hebben elkaar nu al jaren niet gezien. Hun levens zijn elk een eigen kant opgegaan, wat de vriendinnen uit elkaar heeft gebracht. Daar willen ze nu iets aan doen, dus gaat de ‘Flossy Posse’ naar een groot feest in New Orleans. Maar in de zoektocht naar hun jeugd raken zij verzeild in een wild avontuur dat hun leven drastisch zal veranderen.

Foto: Universal Pictures

Wat ervoor zorgt dat Girls Trip wel slaagt, is de sterke emotionele kern. De vriendengroep heeft een sterke chemie en met hun varierende persoonlijkheden heb je als kijker al snel een connectie met iemand, ook als man zijnde. De rollen van de stijve Lisa, losbandige Dina, succesvolle Ryan en beschermende Sasha worden goed ingevuld, met de relatief onbekende Tiffany Haddish (Keanu, Meet the Spartans) als absolute uitblinker. Haar luidruchtige vertolking van de liederlijke Dina zou erg snel kunnen irriteren, maar blijkt een van de hoogtepunten.

Daarnaast zal ook hun verwaterde band voor velen iets herkenbaars bieden: want wie heeft er niet een oude kennis met wie hij eigenlijk wel weer eens af zou willen spreken? Dit element vormt de voornaamste focus en dat pakt goed uit, de film voelt zich niet verplicht om een overdaat aan oninteressante, generieke subplots te introduceren en laat de personages het werk doen. Doordat deze een constante factor vormen, is het minder storend dat de humor niet altijd even geslaagd is. Op veel momenten zijn de grappen en grollen wel erg puberaal en flauw, met een fascinatie voor piemels en broekplassen. Ook raakt de focus gaandeweg verloren en dit maakt het tegen het einde wat traag. Over het algemeen blijft het een vermakelijk geheel, maar van een nieuwe klassieker kunnen we niet spreken.