Doorgaan naar artikel
Guacamelee 2
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

Guacamelee 2 is in de kern een prachtige en toffe game. Echter knaagt er het gevoel dat het een deel van de charme kwijt is. Dat komt voornamelijk door de lineaire gameplay vergeleken met deel 1. Toch biedt de game een volwaardig nieuw avontuur met veel plezier.

Guacamelee 2 is het vervolg op de populaire platformer uit 2013. De game is een Metroidvania-spel, waarin je zelf op ontdekking moet gaan in een grootse wereld. Guacamelee 2 en zijn voorganger zijn daarin uniek, omdat het draait om een Mexicaanse worstelaar die de wereld moet redden. Lees hier of het tweede deel ons net zo in beweging brengt als het eerste.

Guacamelee 2

Het verhaal van Guacamelee 2 is niet bijster vernieuwend. Je wordt direct in het einde van deel 1 gestort en moet de eindbaas opnieuw verslaan. Gelukkig is deze erg zwak en is het puur bedoeld om de toon te zetten. Na een makkelijk gevecht versnellen we tot de huidige setting. Zeven jaar na dat gevecht volgen we opnieuw Juan, dit keer wat dikker en minder sportief dan we gewend zijn. Nu wordt de wereld bedreigd door een worstelaar uit een andere tijdlijn en deze wil het universum vernietigen. Of eigenlijk het Mexiversum, want het verhaal beperkt zich alleen tot de werelden met worstelaars, kippen en burrito’s.

Na luttele minuten valt op dat de besturing weer net zo strak en soepel is als in het eerste deel. Weinig platform-games weten het voortbewegen zo goed neer te zetten als deze. Het doet ons denken aan Super Meat Boy, dat om precies die reden geprezen werd. Wat wel opvalt, is dat het spel het Metroidvania-sfeertje een beetje achter zich laat. Je hoeft niet langer te zoeken naar de beste weg, de snelste manier of een nieuwe upgrade. Dit keer voelt de wereld vrij lineair en dat is jammer. Zo verandert Guacamelee 2 in een ijzersterke platformer, maar mist het toch de charme die het eerste deel had. Er zijn nog wel verborgen voorwerpen te vinden die men vaak pas krijgt na een pittige uitdaging, maar hun locaties zijn erg duidelijk aangegeven in de wereld.

Guacamelee 2

Guacamelee nam zichzelf niet serieus en dat is dit keer ook niet het geval. Er worden verschillende woordgrappen, foute plaatjes en hilarische gesprekken naar je hoofd geslingerd. Dit houdt het spel vers en daarmee wordt de frustratie, vooral na pittige platform-gedeeltes, weggenomen. De tekenstijl is niet veranderd, maar grafisch ziet het er allemaal net iets mooier uit. Gouden objecten glimmen mooi, de omgeving ademt meer en aanvallen voelen krachtig.

Er zijn allerlei bestaande moves beschikbaar, waaronder de kracht om in een kip te veranderen. Deze kracht is echter wel aangepast, want als kip kun je dit keer veel meer doen. Hier maken levels gebruik van om zo steeds complexere gedeeltes te krijgen. Echter is het zo lineair dat het spel vaak de nieuw-verkregen vaardigheden toepast in het level. Hoe verder je komt, hoe minder aandacht bestaande aanvallen krijgen en dat is toch wat jammer. In het eerste deel werd van je gevraagd slim om te gaan met je vaardigheden. Zo voelde een overwinning van een lastig onderdeel als iets dat jijzelf hebt uitgevonden. Nu voelt het slechts als een leermoment van de nieuwe vaardigheid.

Guacamelee 2 is zeker geen slecht spel. De game bevat nieuwe aanvallen en mogelijkheden, grootse eindbazen en een meeslepend verhaal. Toch mist het een bepaalde charme die het eerste deel wel had. Gelukkig zijn er enkele snoeiharde onderdelen die jouw slimheid belonen, maar die zijn er zelden en pas tegen het einde van het spel. Zeker een toffe game, maar ergens voelt het net niet goed als vervolg op het eerste deel.