review
Shenmue I & II

SEGA mag dan misschien geen speler meer zijn op het gebied van consoles, ze spelen nog steeds een grote rol als het gaat om games. De laatste twee jaar hebben ze niet minder dan vier verschillende Yakuza-spellen uitgebracht voor de PlayStation 4 en recentelijk ook voor de pc. Bij de naam SEGA denken mensen vaak aan gameseries als Sonic, Golden Axe en Virtua Fighter. Maar het Japanse bedrijf heeft nog veel meer franchises op zijn naam staan en een daarvan is Shenmue, de inspiratiebron voor de gehele Yakuza-reeks. Het eerste deel kwam alleen maar uit voor de Dreamcast en Shenmue II was daarnaast ook te spelen op de originele Xbox. Waarschijnlijk hebben daardoor maar weinig mensen deze games gespeeld en vragen fans al jaren om een heruitgave. SEGA heeft eindelijk, na zo’n achttien jaar, gehoor gegeven aan de smeekbedes en brengt ons nu Shenmue I & II.

Shenmue draait om hoofdpersoon Ryo Hazuki en het speelt zich af in het Japan van 1986. Ryo is een doodnormale tiener, maar de verschijning van een mysterieuze man in donkergroene Chinese kleren, zal zijn leven drastisch doen veranderen. De man vraagt de vader van Ryo waar hij “de spiegel” kan vinden, maar hij wil dit niet vertellen. En dan gebeurt er iets verschrikkelijks, de vader van Ryo wordt vermoord voor zijn eigen ogen. De man weet te ontkomen en Ryo blijft achter met zijn vermoorde vader. Hij besluit vlak daarna om op zoek de gaan naar de mysterieuze man en wraak te nemen.

Het verhaal in Shenmue is een van de sterkste punten van de twee games. Al vanaf het eerste moment voel je de pijn van Ryo en wil je samen met hem wraak nemen. Net zoals in de Yakuza-serie zit Shenmue vol met cutscenes. Je kunt kiezen voor de Japanse of Engelse audio, maar eigenlijk is er maar één echte keuze. De Engelse audio is meer lachwekkend dan iets anders, sommige personages praten zo verschrikkelijk langzaam om op hetzelfde moment klaar te zijn als de lippen van het personage, dat het lijkt alsof de wereld vol zit met robots. De Japanse audio is de enige juiste manier om Shenmue te spelen en daar is dan ook weinig op aan te merken.

Ook de open wereld waarin Ryo zich begeeft, is een van de sterkere punten. Het enigszins vergelijkbare Yakuza heeft ook een soort van open wereld, maar daarin word je veel meer aan het handje genomen dan in Shenmue. Je zult de wereld voor het grootste gedeelte zelf moeten ontdekken door gesprekken aan te gaan met de verschillende personages die je kunt vinden. Ook zitten er verschillende minigames verborgen in de wereld: armpje drukken, darts en natuurlijk de befaamde heftruckrace. We kennen het natuurlijk tegenwoordig ook van de Yakuza-reeks en het is maar al te duidelijk dat de inspiratie hier vandaan komt. De minigames zijn een leuke manier om wat tijd door te brengen als je bijvoorbeeld geen zin hebt in het hoofdverhaal.

Shenmue is oud en dat is ook duidelijk te merken. Wat gelijk al opvalt, is dat de cutscenes een andere resolutie hebben dan wanneer je echt aan het spelen bent. De 4:3-resolutie is overigens niet heel erg storend, maar wel opvallend. Waar je ook niet omheen kunt, zijn de graphics. Toen Shenmue in 2000 verscheen voor de Dreamcast, was het grafisch gezien zo’n beetje het beste wat er te vinden was. Maar nu, achttien jaar later, is het niet echt indrukwekkend meer, eerder het tegenovergestelde. Toch blijft het nog steeds goed speelbaar en dat is al een prestatie op zich, want de meeste 3D-spellen uit die periode doen pijn aan je ogen.

Iets waar je iets minder makkelijk overheen kunt stappen, is de besturing. Shenmue heeft nog een verouderd camera-systeem en deze is dus niet zo vrij te gebruiken als bij spellen van tegenwoordig. Dit zorgt er, vooral in het begin, voor dat je regelmatig tegen objecten aanloopt of een aantal pogingen moet doen om Ryo op de juiste plek te krijgen. Misschien zijn we wel te veel verwend, maar het is gewoon lastiger te negeren dan de gedateerde graphics.

Shenumue I & II is een heruitgave van de eerste twee delen en overduidelijk geen remaster. Het geeft spelers de kans om deze klassiekers eindelijk te spelen zonder terug te moeten grijpen naar verouderde consoles. Er zijn minimale aanpassingen gedaan aan het grafische gedeelte, de besturing en de user interface, maar voor degene die de serie niet kennen, voelt het allemaal hopeloos verouderd. Voor fans van de Shenmue-franchise, en die zijn er een hele hoop, is het een mooie kans om nogmaals op avontuur te gaan. Helaas zal het voor de nieuwe generatie lastig zijn om deze serie te waarderen in deze vorm, waarschijnlijk was een remake in dezelfde vorm als Yakuza Kiwami beter geweest. Jammer, want de twee Shemue-games blijven gewoon goed.