review
Metro Exodus

Zelden zal een gamejaar zo goed begonnen zijn als 2019. Zo zagen we recent al Kingdom Hearts III,  Ace Combat 7 en de remake van Resident Evil 2 verschijnen. Deze week komen zowel Far Cry New Dawn als Metro Exodus daar nog eens bij. Hier kun je lezen wat we van laatstgenoemde titel vinden.

Na een nucleaire apocalyps zijn de inwoners van Moskou de metro ingevlucht omdat dat nog de enige plek is waar ze veilig zijn voor de radiatie. Tijdens zijn uitstapjes buiten het metrostelsel van Moskou blijft Artyom dromen van een leven bovengronds. Ondanks dat niemand hem gelooft en iedereen hem een dromer noemt, blijft hij volharden. Wanneer hij op een van zijn tripjes die hij samen met zijn vrouw Anya maakt op een rijdende trein stuit, lijkt het schuilhouden in de metro niet langer meer nodig.

Zoals bekend speelt deze derde Metro-game zich niet langer voornamelijk ondergronds af en wordt zelfs Moskou verlaten. Dit zorgt ervoor dat de game inhoudelijk een stuk meer te bieden heeft. Je bent niet meer beperkt tot de smalle en donkere gangetjes in het metrostelsel en er komen nu zelfs grote stukken openwereld-gameplay kijken. De vrijheid die daarbij hoort is op een uitstekende manier ingevuld.

Zo zul je tijdens je overkoepelende opdrachten regelmatig de mogelijkheid krijgen om een kleine zijmissie uit te voeren. Daarin kun je bijvoorbeeld gijzelaars bevrijden of stukjes technologie vinden om je wapens en uitrusting mee te upgraden. Je zult per missie moeten bepalen of het uitvoeren het risico waard is, want zoals altijd zijn kogels spaarzaam en je tegenstanders niet de minste. Zeker de mutanten zijn over het algemeen erg sterk en niet met een paar simpele schoten uit te schakelen. Het zorgt ervoor dat je tijdens het spelen altijd op je hoede bent en constant aan het afwegen bent of iets de moeite waard is om risico’s voor te nemen.

Kogels zijn niet langer een geldig betaalmiddel in Metro Exodus, maar in plaats daarvan kan er nu uitgebreid gecraft worden met resources die je in de wereld vindt. Naast het uitvoeren van je missie ben je dus ook altijd bezig om de omgeving te scannen en zul je soms een gevaarlijk uitstapje moeten maken. Daarmee kan je de broodnodige dingen weer repareren en bijvullen op de werktafels die je op veilige plekken in de wereld vindt. Ook dit draagt weer bij aan de overlevingsdrang die je voelt tijdens het spelen van de game.

Een ander tof element is de afwegingen die je moet maken voor het uitvoeren van de missies. Het belangrijkste daarvan is misschien wel het moment. Metro Exodus kent een dag- en nachtcyclus en beiden bieden bepaalde voor- en nadelen tijdens het uitvoeren van je missies. Overdag zijn er minder mutanten, maar is een stealth-aanpak een stuk lastiger, omdat je nu eenmaal sneller gezien wordt. ’s Nachts sluip je overal wat makkelijker langs, maar komt er weer ander gespuis op je pad om de wereld onveilig te maken. Over het algemeen is het wel zo dat de mutanten zeker in de buitenlocaties redelijk eenvoudig te omzeilen zijn, dus onze voorkeur ging praktisch altijd uit naar de dekking van de nacht.

Daarnaast zul je ook constant jezelf in de gaten moeten houden. Het is in de buitenlucht niet langer nodig om altijd je gasmasker op te hebben, maar zijn er zeker nog wel gebieden waar je geigerteller ineens begint uit te slaan en je snel je masker op moet doen. Het om de zoveel tijd wisselen van je filters is ook een terugkerend iets en dat alles bij elkaar draagt wederom bij aan het gevoel van overleven en de risico’s die daarbij horen.

Overigens zijn de binnenlocaties niet helemaal verdwenen en zul je nog regelmatig het gevoel van de vorige twee games krijgen waarin je je door smalle gangetjes manoeuvreert en om elke hoek potentieel gevaar kan schuilen. Door de afwisseling met de buitenlocaties voelen deze situaties ook nog eens extra beklemmend.

De prachtige graphics dragen ook erg bij aan de bijzondere sfeer in Metro Exodus. Zeker de buitenomgevingen maken diepe indruk. Van het in een dikke laag sneeuw verpakte, verlaten Moskou in het begin tot de uitgestrekte en dunbevolkte gebieden later in de game, alles ademt ontzettend veel sfeer uit. Daar komen ook nog eens erg leuke details bij. Zo zul je in een fikse sneeuwbui regelmatig het vizier van je gasmasker even schoon moeten vegen en kun je op je pols zien hoe gevaarlijk de straling momenteel is. Alles draagt bij aan het post-apocalyptische gevoel dat Metro zo kenmerkt. Daar komt nog eens bij dat de game zich over een heel jaar afspeelt, wat voor de nodige variatie in omgevingen zorgt. Ook het geluid is erg tof gedaan en zeker met een headset op kun je altijd erg nauwkeurig horen wat er om je heen gebeurt.

Helaas is het qua audio niet helemaal rozengeur en maneschijn en dat heeft alles te maken met de stemacteurs. De gesprekken die gevoerd worden voelen behoorlijk ongemakkelijk en hebben zelden de juiste intonatie bij de situatie. Zo werden we ternauwernood uit het water gevist, waarna de verantwoordelijke daarvoor binnen een paar seconden extreem enthousiast kwam melden dat hij dezelfde bloedgroep had. Zo voelt het constant alsof je medestrijders zich geen houding weten te geven als je een praatje met ze komt maken. Het maakt dat je steeds het gevoel hebt in een B-film te spelen, terwijl alles daaromheen zo ontzettend goed gedaan is.

Uiteindelijk hebben de stemacteurs geen heel negatieve impact, want daarvoor is de rest simpelweg te goed. Vooral de sfeer in de game is bijzonder goed gedaan. Continu voel je je op je hoede en ben je bezig om alles om je heen in de gaten te houden, terwijl je je missies uitvoert. De vrijheid die je krijgt bij het uitvoeren daarvan is ook een welkome aanvulling voor de Metro-reeks die daarbij nog eens erg goed uitpakt. Dat dit alles nog eens ondersteund wordt door prachtige graphics is de slagroom op de taart die van Metro Exodus een niet te missen game maken!

Voor deze review speelden wij Metro Exodus op de PlayStation 4. De game is daarnaast te verkrijgen voor Xbox One en pc.