review
Life is Strange 2 – Episode 3

Let op: deze review bevat een aantal spoilers. We adviseren je om eerst de aflevering te spelen, voordat je deze review leest.

Aan het einde van de tweede episode van Life is Strange 2 zagen we hoe de gebroeders Diaz wegvluchtten van de politie die hen op de hielen zat en waarbij ze uiteindelijk op een trein sprongen richting het onbekende. In Life is Strange 2 – Episode 3 krijgen we antwoord op de vraag waar de broers belanden.

We treffen Sean en Daniel middenin het bos aan bij een aantal bekenden uit de tweede aflevering. Het groepje dat we ontmoetten op de kerstmarkt bij de opa en oma van de broers, blijkt daar een kamp te hebben en ook werk, zodat er geld verdiend kan worden voor het uiteindelijke doel van de jongens: Mexico.

De derde aflevering speelt zich voornamelijk af rondom dit groepje en dat is een goede zet van de makers. Hierdoor kunnen de personages goed worden uitgewerkt en dat werpt zijn vruchten af. Het mooie daarbij is dat Dontnod gevoelige thema’s niet schuwt. Zo kun je als speler bijvoorbeeld de seksualiteit van de puberende Sean invullen en de manier waarop dat gedaan is, verdient lof. Waar het in veel games nog altijd een beetje onhandig overkomt, weten de schrijvers van Life is Strange hier bijzonder respectvol invulling aan te geven, zonder dat het geforceerd overkomt.

Wat ook verder wordt uitgediept, is de relatie tussen Sean en Daniel. Laatstgenoemde moet zijn aandacht inmiddels verdelen tussen de groep en zijn kleine broertje wat voor de nodige dilemma’s zorgt. Iets dat ook Sean niet ontgaat die daarbij nog eens zijn eigen problemen heeft en maar met moeite kan accepteren dat hij de jongste is van het stel. Hij krijgt daarbij steeds meer controle over zijn superkracht wat eraan bijdraagt dat hij het gevoel krijgt dat hij van niemand iets hoeft aan te nemen. Wederom weet de ontwikkelstudio dit overtuigend te brengen en is het niet moeilijk je te verplaatsen in de situaties van beide broers.

Waar we in de vorige aflevering nog wat commentaar hadden op de karige minigames zijn ook deze ditmaal een stuk leuker. Vooral een situatie aan het begin, bij het bijbaantje van de jongens, is geniaal gedaan, omdat je tijdens het uitvoeren van je taken ook druk bent een conversatie te voeren en te volgen. De discussie die op dat moment gaande is, is bijzonder vermakelijk en het volgen ervan laat maar weer eens blijken dat het niet veel mensen gegeven is om twee dingen tegelijk te doen.

Life is Strange – Episode 3 is misschien wel de beste aflevering uit een episodische game tot nu toe. Dit komt niet door een spectaculaire cliffhanger, maar vooral door de manier waarop alle personages worden neergezet. Nergens hebben we te maken met karikaturen of platte personages, maar iedereen voelt even echt. Dit zorgt ervoor dat je enorm emotioneel betrokken wordt bij het verhaal van Sean en Daniel en dat verdient een groot compliment.