review
UFC 4

UFC 4 is alweer het vierde deel in de franchise onder de hoede van EA Sports. De vechtsport is voornamelijk in Amerika erg groot, maar ook in Nederland zijn er veel fans en zijn er zelfs ook bekende Nederlandse vechters, waaronder de oud-kickbokser Alistair Overeem, die enkele jaren geleden de overstap heeft gemaakt naar de UFC.

Net als bij veel andere sportgames is het doorlopen van de carrière van een personage een van de standaard modi die speelbaar zijn. Direct vanaf de start wordt je dan ook geconfronteerd met deze modus. Je komt dus niet eerst in een hoofdmenu terecht waaruit je kunt kiezen uit de beschikbare spelmodi. Je krijgt vrijwel direct een scherm voorgeschoteld waarmee je je eigen vechter kunt creëren. Door de gemixte vechtstijlen binnen de UFC heb je uiteraard ook de mogelijkheid om jouw personage hier op aan te passen. Ben je iemand die graag een grondgevecht aangaat dan kan je een vechter maken die zich meer richt op het worstelen of jiu jitsu, maar houdt je het liever staand dan is kickboksen wellicht een betere optie. Ook bij het uiterlijk van je eigen vechter is er behoorlijk wat keuze, al is er maar weinig veranderd ten opzichte van het vorige deel. Daarnaast duurt het ook best lang voordat de wijzigingen aan je vechter zijn doorgevoerd, wat het een tijdrovend en frustrerend project kan maken om door alle beschikbare opties te bladeren.

Wanneer de vechter eenmaal is gemaakt, maak je kennis met je coach die nog eens het verhaal over je ontmoeting luchtig naverteld. De aanwezigheid van een interactieve coach is nieuw in UFC 4 en heeft een toegevoegde waarde wat betreft de beleving. Je wordt meer betrokken bij trainingen en je wordt echt gecoacht, zonder dat je enkel wat dialogen en tips leest die op je scherm verschijnen. Het is daarom ook jammer dat de coach na een tijdje vrijwel niet meer aanwezig is en je voornamelijk op jezelf bent aangewezen om je te verbeteren. Een gemiste kans, want het werken met een echte coach had veel meer diepgang kunnen brengen.

Het vechten in de kooi is ook weer onder handen genomen. Tijdens de uitleg van verschillende situaties wordt al gauw duidelijk dat de ontwikkelaar bijvoorbeeld de ‘submissions’ en ‘grappling’ verbeterd hebben. Het is eenvoudiger om ze uit te voeren, maar ook om je er tegen te verdedigen. In vorige delen was dit vaak wat willekeurig ronddraaien met de analoge sticks en hopen dat het juiste gebeurde. Nu heb je een duidelijk zicht op wat er moet gebeuren en speelt bijvoorbeeld je conditie een grote rol of je erin slaagt of niet.

Je uiteindelijke doel mag vanzelfsprekend zijn dat je de Ultimate Fighting Champion wilt worden en aan de top meedraait om het grote geld. Dit is een lange weg met veel hindernissen, wat ervoor zorgt dat je er flink wat tijd en moeite voor moet doen om dit te bereiken. Gaandeweg zul je ook nieuwe stijlen bijleren en je verbeteren op de punten waar jij van vindt dat nodig is. Ook het personaliseren van de vechters is uitgebreider dan ooit en kan je helemaal losgaan met verschillende accessoires en kleding. Helaas wordt het na een tijdje wel redelijk eentonig doordat je vaak wat trainingen uitvoert en een wedstrijd vecht en je weer klaarmaakt voor een nieuwe trainingssessie om je skills te verbeteren.

Naast de carrièremodus zijn er nog de standaard modi als een enkel gevecht of een gepersonaliseerd gevecht waarin jij alles zelf samen stelt. De knockout-modus is overigens wel nieuw. Hierin kies je de vechter waarmee je aan de slag wilt gaan en beland je vervolgens in de kumite-arena, een setting die veel wegheeft van de film Kickboxer met Jean Claude van Damme. De octagon is vervangen voor een simpel touw en in de oude stijl gaan de twee vechters elkaar te lijf in een best-of-three-rondes. Wie het eerst twee overwinningen achter zijn naam weet te schrijven is de winnaar van het gevecht. Het grappige van deze modus is dat na elke ronde je weer opnieuw begint, waardoor het veel weg heeft van een game als Mortal Kombat of Street Fighter. Je hebt een levensbalk en je dient die van je tegenstander leeg te krijgen voordat die van jouw leeg is. Ook de backyard-arena is nieuw, waarbij de gevechten op straat worden gehouden in een heuse kooi. Ook de kleding van de vechters wordt in deze stijl gehouden. Zo zullen ze bijvoorbeeld niet in sportbroekjes rondlopen, maar in een afgeknipte spijkerbroek.

Wat gameplay betreft heeft EA Sports het redelijk goed voor elkaar. De gevechten lopen redelijk vloeiend, de klappen lijken echt goed aan te komen en is timing vaak cruciaal. Het simpelweg op de stoot-knop rammen is niet genoeg en dien je echt af te wisselen tussen het verdedigen, afwachten en aanvallen met de onderdelen waar jouw vechter heer en meester in is. Een kickbokser zal zo nu en dan zijn been in de nek van zijn tegenstander willen werpen, terwijl een worstelaar je liever naar de grond werkt om daar met je aan de slag te gaan. Al deze verschillende posities werken prima zonder al te veel gedoe.

Helaas komt het nog wel steeds voor dat er redelijk wat glitches voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan spelers die half door de grond of octagon steken, of in elkaar zijn gesmolten. Dit hebben ze in eerdere delen ook gehad en dit is helaas niet opgelost in UFC 4. Ook is het grafische onderdeel ook niet altijd even fraai. Zo zien de baardjes van enkele vechters er meer uit als een plofkap van een microfoon en is niet alles even strak. Gelukkig geldt dit niet voor alles en zijn er ook zeker wel mooie details verwerkt bij zowel de vechters als tijdens de gevechten. Een goeie stoot zal het gezicht doen verrimpelen en de zweet- en bloeddruppels vliegen in het rond. Alles bij elkaar opgeteld is UFC 4 een vrij minimale game waarbij de carrièremodus het grootste onderdeel is, maar net te weinig voldoening biedt. De minimale extra modi zijn niet uitdagend genoeg, op de knockout-modus na.

UFC 4 is gespeeld op de Xbox One en is ook verkrijgbaar op de PlayStation 4 en pc.