review
Ary and the Secret of Seasons

Nederland is niet echt een grootmacht als het gaat om ontwikkelstudio’s. Natuurlijk hebben wij Guerrilla Games die we kennen van Horizon Zero Dawn, maar dan houdt het ook wel een beetje op. Bij onze zuiderburen is het niet veel beter, want zelfs Larian Studios zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Exiin en Fishing Cactus zullen dus al helemaal niet bekend in de oren klinken, maar misschien dat ze met Ary and the Secret of Seasons door weten te breken bij het grote publiek. Wij gingen met de volledige versie aan de slag en hieronder kun je lezen of het de moeite waard is.

Ary and the Secret of Seasons start met Ary die een verhaal vertelt over vroeger. Lang geleden werd het land namelijk bedreigd door een magiër, maar gelukkig stond er een held op en wist het land te bevrijden uit de greep van de tovenaar. Iedereen leefde nog lang en gelukkig, tot ongeveer tien minuten na het dichtklappen van het boek. Er vallen namelijk enorme kristallen uit de lucht die invloed lijken te hebben op de verschillende seizoenen. Natuurlijk is er maar een persoon die dit kan voorkomen, jij. Beetje gek natuurlijk want Ary is een kind en het dorp zit vol met mensen die veel geschikter lijken. Maar de vader van Ary is een van de ‘Guardians of the Season’ en de beschermer van het seizoen winter. Dit maakt de kleine Ary geschikt voor het oplossen van het probleem.

Ary and the Secret of Seasons doet veel denken aan Zelda-games. Je loopt rond in een kleurrijke wereld, vecht met verschillende monsters en verkent de nodige grotten. Toch voelt het allemaal wat kinderlijker en eenvoudiger aan. Dat is niet per definitie een slecht iets, maar verwacht gewoon niet een enorm uitdagende game. Naast het verkennen van de wereld ben je veel bezig met het oplossen van puzzels die de nodige platform-elementen bevatten. Door middel van het beïnvloeden van de seizoenen op kleine schaal, moet je proberen een oplossing te bedenken. In het begin is dit nog vrij eenvoudig en is het inzetten van de winterkracht op de juiste plek voldoende om weer verder te komen. Zo moet je bijvoorbeeld een ijsplateau maken om over een rivier te kunnen springen of bepaalde vijanden bevriezen om ze te gebruiken als opstapje. Later in de game komen daar andere krachten bij en de puzzels passen zich daar ook op aan, hierdoor blijft dat gedeelte wel interessant genoeg.

Zoals hierboven vermeld, worden ook je platformvaardigheden op de proef gesteld en daar beginnen de eerste irritaties te ontstaan. Het camerasysteem is niet meer helemaal van deze tijd en zit soms zelfs in de weg. Vaak is het niet goed te zien of je je sprong nu goed ingezet hebt of niet. Het resulteert soms in een sprong in het diepe en dat kan op een gegeven moment beginnen te frustreren. Diezelfde camera is ook niet je vriend tijdens de gevechten, die van zichzelf al vrij saai zijn. Zo kwam het voor dat de camera achter een soort pilaar bleef hangen terwijl we druk in een gevecht waren. Uiteindelijk is de camera op een aantal momenten behoorlijk vervelend, maar daar zou je nog doorheen kunnen kijken. Helaas heeft de game ook last van de nodige haperingen en daalt het aantal frames per seconden soms onder een acceptabel niveau. Het zijn allemaal technische mankementen die games in het verleden eerder hebben gehad, dus het was helemaal niet nodig om deze fouten nog een keer te maken.

Toch heeft Ary and the Secret of Seasons een bepaalde charme, want ondanks de irritaties hebben we toch best nog kunnen genieten. Zo ziet de wereld er best mooi uit met alle kleuren en is er ook genoeg te doen in de gebieden waarin je komt. Je kunt met mensen praten en als je geluk hebt, hebben ze ook nog een klusje voor je. Na het voltooien van zo’n missie, krijg je ook nog een beloning. Vaak gaat het dan om goudstukken en deze kun je weer besteden aan upgrades of mooie nieuwe spullen om aan te trekken. Ook de muziek is best aantrekkelijk en zorgt ervoor dat het soms best sprookjesachtig doet overkomen. De verschillende cutscenes zijn mooi vormgegeven en nemen je mee in het verhaal. Normaal gesproken zouden dialogen tijdens het spelen dit ook moeten doen, maar de Belgische ontwikkelaars lijken te hebben bezuinigd op stemacteurs. Alle personages die je tegenkomt lijken het vermogen om te communiceren kwijt te zijn geraakt en heel af en toe klinkt er een woordje dat we kennen. Het zou zoveel leuker zijn geweest als de personages ook gewoon stemmen hadden gekregen, want dat zorgt ervoor dat je nog meer in de wereld van Ary wordt gezogen.

Ary and the Secret of Seasons leek op het eerste gezicht een perfect indiegame voor de koude winterdagen, maar het wordt tegengehouden door de vele technische mankementen. Het hele idee van de game is leuk, zoals de mooie kleurrijke wereld, de slimme puzzels met de verschillende seizoenen en de niet al te hoge moeilijkheidsgraad. Ook de mooie cutscenes, leuke personages en muziek zijn ingrediënten voor een toffe game, maar uiteindelijk voelt het geheel niet als iets dat af is. Waarschijnlijk was het beter geweest als de ontwikkelaars de release nog een paar maanden hadden uitgesteld. Misschien is er nog het een en ander te verhelpen met updates in de toekomst, want we willen het heel graag leuk vinden. Liefhebbers van het genre zouden het altijd kunnen proberen als de game een keer in de aanbieding is, want niet iedereen is even kritisch.

Ary and the Secret of Seasons is voor deze review gespeeld op de Xbox One. Het spel is verder nog verkrijgbaar voor de PlayStation 4, Nintendo Switch en pc.