review
NEO: The World Ends With You

Geloof het of niet: The World Ends With You verscheen alweer veertien jaar geleden voor de Nintendo DS. NEO: The World Ends With You is een volledig nieuw deel dat zich wederom in Shibuya, Japan afspeelt. Hoe de nieuwe RPG bevalt, lees je in onze review.

De game is mede ontworpen door Tetsuya Nomura, beter bekend van Kingdom Hearts en Final Fantasy VII. Dat hij meegeholpen heeft, zie je vanaf de allereerste secondes. Personages hebben de kledij en met name ook het haar dat je van Nomura gewend bent, wat meteen voor een bepaalde sfeer zorgt. Over sfeer gesproken: NEO: The World Ends With You is een stukje duisterder dan je van een JRPG van Square Enix zou verwachten. Het verhaal draait namelijk om een spel genaamd The Reapers’ Game. Dit spel speelt zich af in een alternatieve versie van Shibuya en mensen die recentelijk overleden zijn, doen mee voor een kans om weer tot leven gewekt te worden. Het zorgt vanaf het begin al voor een behoorlijk ongemakkelijke sfeer, waardoor je ook oprecht benieuwd raakt naar hoe alles in zijn werking gaat in deze alternatieve wereld.

Het spel duurt een paar weken en elke dag moet je missies voltooien om door te gaan naar de volgende dag. Vaak bestaan deze missies uit het oplossen van redelijk simpele puzzels en het verslaan van monsters, genaamd Noise. Die gevechten zijn een behoorlijk interessante mix van hack-en-slash en combo’s die enige timing vereisen (maar vooral niet te veel). Elk lid van je team kan een Pin met zich meedragen, die gebonden wordt aan een knop op je controller. Een Pin staat voor een aanval, die altijd weer zijn eigenschappen heeft. Door aan bepaalde voorwaarden te voldoen, kan je reageren op beat-drops en de Groove activeren, wat eigenlijk allemaal kleine extraatjes zijn om de gevechten wat soepeler te maken.

Het vechten is daarmee toch relatief rechttoe rechtaan hack-en-slash, maar het wordt uniek door alle aanpassingsmogelijkheden. Je kan ongelooflijk veel Pins verzamelen, die weer volledig veranderen hoe jij het spel speelt. De ene Pin komt met een aanval die heel langzaam is en maar een paar keer gebruikt kan worden voordat hij weer opgeladen moet worden, terwijl anderen heel snel zijn en vaak gebruikt kunnen worden. Hierdoor ben je continu afwegingen aan het maken in hoe jij je team samenstelt: wil je vier dingen gebruiken die sterk op zichzelf staan, of ga je juist voor een paar Pins die jouw favoriete Pin ondersteunen met een bepaalde speelstijl? Dit is met name wat ervoor zorgt dat NEO: The World Ends With You lang interessant blijft.

De wereld tijdens elk hoofdstuk maar weer blijven ontdekken, is vooral leuk doordat dingen steeds veranderen. Personages hebben je meer te vertellen, of je kan om je heen “scannen” en gedachtes van mensen lezen. Het is een bizarre wereld waarin alles draait om idolen, popcultuur en mode. Het staat net ver genoeg van onze werkelijkheid dat deze fantasie je intrigeert, maar zit er ook net dicht genoeg bij dat het je wat bang maakt.

Het verhaal is, hoe interessant het in principe ook is, toch ook het minpunt van NEO: The World Ends With You. Sommige dialogen zijn heel leuk, licht en grappig, maar de meeste personages krijgen niet zoveel diepgang als ze zouden verdiepen. Het lijkt haast alsof Square Enix te druk is geweest met verhalen van het vorige deel afmaken, om de nieuwe verhalen ruimte te geven om tot leven te komen. Dit is jammer: ons overdreven serieuze hoofdpersoon Rindo had meer verdiend. Als je daarbij optelt dat je soms wel héél veel dialogen door moet komen om weer lekker een nieuw gevecht uit te kunnen proberen met je nieuwste samenstelling Pins, dan kan het soms wat vervelend worden.

De soundtrack is overigens van de hoogste plank. Je krijgt muziek voor je kiezen van keiharde metal tot hiphop en alles dat er mogelijk tussenin zit. Het tilt de sterkste niveau van het verhaal naar een hoger niveau en zorgt voor een heerlijk sfeertje tijdens de gevechten. Oftewel, het doet precies wat het moet doen.

Al met al is NEO: The World Ends With You een erg vermakelijke game met vooral heel veel om te doen. Gevechten zijn over het algemeen lekker vlot en blijven interessant doordat je zoveel verschillende samenstellingen van Pins kan maken. Alhoewel sommige personages niet altijd tot hun recht komen, is de Reapers’ Game toch zeker bizar en indrukwekkend genoeg om er het spel voor door te willen blijven spelen.