review
Empire of Sin

Met Empire of Sin combineert ontwikkelaar Romero Games de genres management, strategie en RPG en plaatst deze in een maffiasetting. Waarom deze cocktail aan genres ons niet zo goed is bevallen, lees je in deze review.

In Empire of Sin kies je uit een van de veertien beschikbare maffiabazen en probeer je de macht in het Chicago van de jaren 20 te pakken. Uiteraard gaat dat niet zo gemakkelijk en zal je langzaamaan je criminele imperium moeten uitbreiden. Het managen van je imperium is de belangrijkste taak en daar spendeer je dan ook het grootste gedeelte van je tijd aan. De vier soorten ondernemingen die je in de stad kunt plaatsen zijn een bar, stripclub, casino en een hotel. In de jaren 20 gold er in de Verenigde Staten een wettelijk verbod op alcohol, maar toch hadden de inwoners af en toe wel zin in een glaasje whiskey. Je zal dan ook een brouwerij moeten hebben om verschillende soorten alcohol te kunnen produceren. Om te kunnen onderduiken als het even te heet onder de voeten wordt, kun je ook een safehouse plaatsen.

Natuurlijk draait het niet alleen maar om het plaatsen van deze criminele ondernemingen, maar ze zullen ook rendabel moeten zijn. Voor je bars en stripclubs kun je bijvoorbeeld de atmosfeer verbeteren of voor een betere mond-tot-mond-reclame te zorgen, zodat er meer klanten komen en je een hogere omzet draait. Je zal ook de beveiliging moeten verbeteren, zodat er meer gangsters voor de ingang en in het pand zelf aanwezig zijn om een eventuele aanval van een vijandelijke factie af te weren.

Vaak worden management- en strategiespellen uitgebracht op de pc vanwege de muis-en-toetsenbord-combinatie om de vele informatie eenvoudig te kunnen tonen, maar ook met een controller is Empire of Sin goed te spelen. Met een druk op de knop, krijg je een radial-menu te zien waarmee je gemakkelijk je financiën en dergelijke kunt inzien. De schouderknoppen en triggers worden vervolgens gebruikt om tussen de verschillende tabbladen te wisselen.

Je bent vrij om samen met je gerekruteerde gangsters door de wijken van Chicago te lopen en bijvoorbeeld op zoek te gaan naar het verkrijgen van nieuwe ondernemingen. Leegstaande panden kun je direct kopen, maar af en toe worden ze ook bevolkt door criminelen of zijn ze in het bezit van een vijandelijke factie. In die laatste twee gevallen kun je ze natuurlijk met geweld proberen over te nemen. Ben je bekend met games als XCOM, dan weet je wat je kunt verwachten van de combat in Empire of Sin. Je gekozen maffiabaas en gangsters hebben ieder twee actiepunten waarmee je alle acties kunt uitvoeren. Een personage verplaatsen naar een bepaalde positie kost een punt, je wapen afvuren of een melee-aanval kost een punt, et cetera. Je kan dekking zoeken achter voorwerpen, waarbij je halve of hele dekking krijgt afhankelijk van het object waar je achter schuilt. Gaat een van je gangsters dood dan is dat ook definitief, dus strategisch te werk gaan is belangrijk.

Het RPG-gedeelte krijgt vorm door een uniek verhaallijntje van elke maffiabaas met een aantal missies. Ook hebben je gangsters elk een unieke achtergrond en persoonlijkheid. Ze zijn bevriend met sommige gangsters, hebben een hekel aan andere en kunnen zelfs verliefd worden. Dit kan dan weer gevolgen hebben tijdens een gevecht of de keuzes die je maakt in missies. Ze trekken zich misschien wel terug omdat ze het niet eens zijn met een gemaakte beslissing of kunnen helpen bij het rekruteren van een nieuwe gangster.

De ingrediënten voor een toffe game zijn aanwezig, maar helaas komt dit allemaal niet lekker uit de verf. Empire of Sin focust zich namelijk heel erg op het managen van je imperium. In het begin ging dat nog wel redelijk. We wisten een paar ondernemingen te openen en een klein plusje te draaien in de omzet. Alles veranderde toen we in contact kwamen met de andere facties. Ook hier heb je dan weer een paar keuzes. Je kan ze meteen de oorlog verklaren, ze bedreigen met spierballentaal of een sit-down aanvragen. In het laatste geval kan je dan bijvoorbeeld een tijdelijk verbond sluiten.

Vanaf het eerste contact met de facties is het een constante stroom van informatie. Die heeft mot met die, die wil weer een tijdelijke verbond met ons aangaan. Het gaat allemaal zo snel dat we al snel het overzicht volledig kwijtraakten. Je relatie met de vijandelijke facties verandert ook constant, maar het wordt nooit duidelijk waarom dat zo is. Als klap op de vuurpijl besloot een vijandelijke factie de oorlog aan ons te verklaren, terwijl we nog nauwelijks interactie met die factie gehad hadden en ook nog maar net begonnen waren met het opbouwen van ons criminele imperium. De beveiliging van onze panden was nog niet goed genoeg en dus werden we volledig in de pan gehakt. Plezier maakt dan al snel plaats voor onbegrip en frustratie.

Het helpt ook niet mee dat er wat bugs in de game zitten. Zo begreep het spel best vaak onze bedoelingen tijdens de gevechten niet, waardoor we een gekozen actie meermaals moesten uitvoeren voordat de game doorhad wat er moest gebeuren. Ook konden we met geen mogelijkheid de taxi gebruiken om naar een naastgelegen wijk te gaan. Nadat we een sit-down hadden aangevraagd met een factie, vond de ontmoeting plaats in een andere wijk. Doordat we nooit kwamen opdagen, was het geduld van die factie op een gegeven moment op en verslechterde de relatie.

Empire of Sin wil gewoon te veel dingen zijn, waardoor het geheel te chaotisch en onduidelijk wordt. Door de focus vooral op het managen te leggen, kwamen we ook niet echt toe aan het verhaal en de missies. Liefhebbers van managementspellen zal dit waarschijnlijk goed in de oren klinken, maar als je had verwacht dat de game meer een XCOM– of zelfs een Wasteland-aanpak zou hebben, dan haak je waarschijnlijk snel af.

Empire of Sin is voor deze review gespeeld op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.